„Piękna mowa – ważna sprawa”

 

JAK WSPIERAĆ ROZWÓJ MOWY DZIECKA

 

• Od urodzenia dziecka dbaj o jego harmonijny rozwój fizyczny, psychiczny i emocjonalny.

• Zadbaj, by Twoje oczekiwania wobec dziecka były realistyczne.

• Głośno chwal je za wysiłek jaki wkłada w realizację różnych zadań.

• Zapewnij dziecku bogactwo różnorodnych doświadczeń: słuchowych, ruchowych, wzrokowych, czuciowych i smakowych.

• Rozmawiaj ze swoim dzieckiem. Opowiadaj mu, czyli opisuj to, co widzicie, co robicie.

• Zadawaj mu pytania, choć nie jest jeszcze w stanie udzielić odpowiedzi. Sam odpowiadaj na zadawane przez siebie pytania.

• Wypowiedzi skierowane do dziecka niech będą bardzo staranne. Używaj nieco wolniejszego tempa mowy. Zadbaj o dobór prostego, zrozumiałego dla dziecka słownictwa.

• Zwracając się do dziecka, używaj bogatej mimiki i gestykulacji, utrzymuj kontakt wzrokowy.

• Stymuluj rozwój percepcji słuchowej swojego dziecka. Bawcie się w słuchanie dźwięków z otoczenia, odgłosów zwierząt. Ucz dziecko koncentrowania się na nich.

• Codziennie czytaj swojemu dziecku. Moduluj głosem, by słuchało Cię z zainteresowaniem. Staraj się wodzić palcem po czytanym tekście. W ten sposób wprowadzasz łagodnie dziecko w świat pisma. Wskazuj przedmioty i osoby na ilustracjach. Dopytuj się: gdzie jest? Pokaż gdzie? Umożliwiasz w ten sposób dziecku aktywne uczestnictwo w czytaniu.

• Nigdy nie porównuj swojego dziecka do innych dzieci. Nie krytykuj go. Unikaj omawiania problemów dziecka w jego obecności.

• Często oczyszczaj nosek z wydzieliny (zwłaszcza w czasie infekcji), ułatwi to utrzymanie nawyku oddychania przez nos.

• Jeśli odczuwasz jakikolwiek niepokój związany z rozwojem Twojego dziecka, nie pozwól zbyć się radami innych, że z tego wyrośnie. Skorzystaj ze specjalistycznej konsultacji, a w razie potrzeby z terapii logopedycznej.

 

ROZWÓJ MOWY DZIECKA 0 – 7 LAT

 

Dziecko poznaje świat, dzięki rozumieniu mowy, a umiejętność mówienia pozwala mu wyrazić

 

swoje spostrzeżenia, pragnienia i uczucia. Podstawową wiedzę o tym, jak rozwija się mowa

 

dziecka powinien posiadać każdy rodzic, aby umiejętnie kierować jej rozwojem. Bez tej wiedzy

 

możesz dziecku zaszkodzić, wymagając tego, czemu sprostać nie może, czy też lekceważąc

 

niepokojące sygnały. Pomoc logopedy może być przydatna także w przypadku, gdy dziecko:

 

• jest wcześniakiem,

• rozwija się wolno i nieharmonijnie,

• ma stwierdzone nieprawidłowe napięcie mięśniowe,

• późno podnosi główkę, późno siada i późno chodzi,

• ma lub miało kłopoty ze ssaniem, połykaniem, gryzieniem, żuciem,

• nieprawidłowo reaguje lub wcale nie reaguje na dźwięki otoczenia,

• mało gaworzy,

• jest mało aktywne głosowo,

• oddycha przez usta, ślini się

• ma nieprawidłowo zbudowane narządy mowy między innymi język, podniebienie,

• zbyt długo było karmione butelką i ssie smoczek,

• jest nadruchliwe bądź apatyczne.

 

Zabawy logopedyczne

 

 

1. „Lusterka” – zabawa dydaktyczna. Rodzic pokazuje różne śmieszne miny i pozy, a dzieci go

naśladują. Rolę prowadzącego mogą przejąć dzieci.

2. „Na łące”

a) „Wąchamy kwiaty” – ćwiczenia oddechowe. Dzieci nabierają powietrze nosem do

brzucha, a następnie wypuszczają je buzią.

b) „Żaba łapie muchę” – ćwiczenia warg i języka. Dzieci naśladują ciche bzyczenie muchy.

Na umówiony gest N. wysuwają szeroki język – jak najdalej do przodu – robią

„łyżeczkę” i chowają język.

c) „Rechot żaby” – ćwiczenia mięśni policzków. Dzieci nadymają policzki i zatrzymują w

nich powietrze. Następnie naciskają policzki palcami wskazującymi i wolno wypuszczają

powietrze.

d) „Złapana mucha” – ćwiczenia języka. Dzieci przy zaciśniętych ustach wypychają

końcem języka policzki od środka (w różnych kierunkach).

3. „Szumią drzewa” – dzieci nabierają powietrze nosem do brzucha, a następnie

wypuszczają je buzią, udając szum drzewa.„Głosy zwierząt” – ćwiczenia ortofoniczne: dzieci

naśladują odgłosy zwierząt, jednocześnie wypowiadając głoski i zdanie – dzięcioł: puk, puk;

sowa: uchu; wilk: auuu; Misie jedzą miód – ćwiczenia języka. Dzieci z języka robią dużą

łyżeczkę i naśladują lizanie miodu, oblizują wargi oraz kląskają.

4. „Baranek”:

a) „Suszenie wełny” – ćwiczenia oddechowe. Dzieci nabierają powietrze nosem do

brzucha, a następnie wypuszczają je buzią, dmuchając na małe kawałki waty –

starają się je przesunąć.

b) „Mały baranek” – ćwiczenia ortofoniczne. Dzieci naśladują odgłosy wydawane

przez barana lub owcę.

c) „Przysmaki baranów” – ćwiczenia języka i mięśni policzków. Dzieci udają

gryzienie trawy, a następnie przeżuwanie jej z zamkniętymi ustami.

5. „Znudzony niedźwiedź” – opowieść naśladowcza:

W pewnym lesie mieszkał niedźwiedź, który ciągle się nudził (dzieci naśladują ziewanie z

wydawaniem cichego odgłosu aaaaa). Zastanawiał się, czym mógłby się zająć, żeby nie było

tak nudno (dzieci palcem wskazującym i środkowym obydwu rąk masują delikatnie stawy

żuchwowe ruchami okrężnymi). Drzewa w jego lesie były bardzo wysokie i nie mógł nic

zobaczyć. Musiał wspinać się na tylne łapy. Ale co chwila opadał z powrotem na ziemię

(dzieci stoją w lekkim rozkroku, wspinają się na palce i bezwładnie opadają na pięty – nie

przewracają się). Miś był smutny i ciężko wzdychał (dzieci stoją wyprostowane, ręce

trzymają na przeponie, ustami i nosem nabierają powietrza do brzucha i wypuszczają je

długim wydechem na głosce a). Nagle zobaczył małego chłopca, który lizał lody (dzieci

wysuwają płaski język i wciągają go z powrotem do jamy ustnej). Pomyślał o wszystkich

smakołykach, które chciałby zjeść (dzieci wysuwają język jak najdalej i oblizują się, rysując

jak największy krąg). Na samą myśl o miodzie zrobiło mu się wesoło (dzieci szeroko

rozciągają wargi na boki, wykonując przerysowany uśmiech).